(links για να ακούσετε θα βρείτε διαβάζοντας το άρθρο)
Korn
Οι νουμεταλάδες με τη μεγάλη, βαριά και ζιγκ ζαγκ καριέρα είναι στη λίστα γιατί επανέφεραν τα old school στοιχεία του χιπ χοπ στη mainstream κυκλοφορία στα μέσα των 90s και έπειτα. Ακριβώς την περίοδο που στη χιπ χοπ παραγωγή υποτίθεται ότι τα breaks των 70s ήταν μόνο για καλό μεμονωμένο cut αυτοί τα πήραν, τα έπαιξαν με τον ντράμερ τους, αναζωογόνησαν μιαολόκληρη τεχνική που καλώς ή κακώς (κακώς δηλαδή) το boom bap στη δεύτερη φάση του έτεινε να αντικαταστήσει με υπερκομπρεσσαρισμένες μπότες. Έβαλαν στο μικρόφωνο των δίσκων ή των συναυλιών τους μεγάλες μορφές του ραπ και έδεσαν τα νεοφερμένα ξεκούρδιστα μπάσσα τους με τεχνικές 30 χρόνων πριν. Καθόλου τυχαία, πλέον σαμπλάρονται αντί νασαμπλάρουν, όπως έκανε ο Danny Brown στον τελευταίο δίσκο του.
Diss-άρουν: Αυτούς που νομίζουν ότι το αυθεντικό χιπ χοπ βγήκε 20 χρόνια μετά το πρώτο χιπ χοπ. Λολ.
Hypnotic Brass Ensemble
Η κομπανία μουσικών που έφτασε από τις υπόγειες διαβάσεις της Νέας Υόρκης ή τους σταθμούς Μετρό σε βραβευμένο soundtrack οσκαρικής ταινίας είναι μια τεχνικά άρτια μπάντα πνευστών όπως λέει και το όνομά τους. Ο Mos Def τους αγάπησε πρώτος, κι είναι απ' τις φορές που η πρώτη αγάπη μένει μέσα σου. Jazz πιατίνια ολοκληρώνουν ισορροπημένες μελωδίες πνευστών με δύσκολους ρυθμούς που θυμίζουν το πειραματικό χιπ χοπ που ξεπήδησε 10 χρόνια πριν αυτούς στα μέσα των 90s. Έχουν κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους, πάντα χρωματιστούς και πάντα δυσεύρετους διαδικτυακά.
Diss-άρουν: Αυτούς που περιορίζουν το τι είδους όργανα χωράνε στο χιπ χοπ.
Badbadnotgood
Σε περίπτωση που η αισθητική σας κολλάει απόλυτα με τους bbng, προσοχή, δε σημαίνει ότι είναι κάποια χιπ χοπ μπάντα ή κάποιοι μουσικοί που τους παίρνεις για να παίζουν χιπ χοπ. Είναι μια αυθεντική jazz μπάντα με τον όρο των 50s, δηλαδή δημιουργία μέσω ακατάσχετου τζαμαρίσματος που μετουσιώνεται σε καλά στημένα ακόρντα, όσο μακρά και αν είναι και προς όποια κατεύθυνση κι αν πηγαίνουν. Έχουν κυκλοφορήσει 4 δίσκους με το όνομα τους σκέτο και κάποια ακόμα προτζεκτ με Mcs. Είναι πολύ νέοι, οι νεότεροι του θέματος και τους εμπιστεύονται από πολύ μεγάλοι μέχρι πολύ παλιοί.
Diss-άρουν: Τη μουσική αμάθεια αυτών που ενοχλούνται με τον τίτλο του κειμένου.
Antonio Sanchez
Ντράμερ κυριολεκτικά με την Whiplash έννοια. Παρανοϊκές ικανότητες, τρομερό συχνοτικό φάσμα δημιουργιών, ένα soundtrack υπέρτατο ρίσκο που βγήκε αρτιότατο μόνο με drums και μεγάλη ανανέωση για τους jazz drummers με μια έννοια. Το soundtrack που έκανε είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει χωρίς στίχους τα τελευταία 5 χρόνια.
Diss-άρει: Ξέρω γω, οποιονδήποτε φτιάχνει χιπ χοπ με έτοιμα kits από torrents, οκ ένα μεγάλο ποσοστό του χιπ χοπ παραγωγικού πληθυσμού.
Max Roach
Ο προηγούμενος της λίστας αποκλείεται να μην έχει μελετήσει σα τρελός τον Ρόουχ. Χαρακτηρισμένος από πολλές και διαφορετικές μεριές ως ένας από τους καλύτερους drummer που υπήρξαν. Υπεύθυνος για τον ήχο ή στροφές του ήχου πολλών και διαφορετικών μουσικών, Miles Davis με Dizzy Gillespie σε απ' ευθείας σύνδεση. Χρησιμότερος για το σύγχρονο velocity στα drums που όλοι οι στοπιχειωδώς σοβαροί χιπ χοπ παραγωγοί πειράζουν πια. Εννοώντας τη δύναμη χτυπήματος των drums που δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι η ίδια σε όλο το κομμάτι, ούτε στην ίδια στροφή τους κομματιούς ούτε στο ίδιο μέτρο η ίδια. Μιας και είμαι μουσικός, υιοθέτησα πλήρως αυτό στα προτζεκτ που έβγαλα αφότους εξοικειώθηκα πλήρως με το νέο Setup που έχω σπίτι μου τα τελευταία χρόνια. Απλά ο Ρόουχ έκανε αυτό πριν 55 χρόνια και είχε παραδώσει στους χιπ χοπ μουσικούς ένα όπλο. Χρησιμοποιήστε το.
Diss-άρει: (Τεχνικά φυσικά) το 85% της εγχώριας χιπ χοπ παραγωγής.
Deftones
Το nu metal σε όνομα συγκροτήματος. Όχι rap metal, όχι rap rock. Nu-metal. Μακρόσυρτες συνθέσεις, ένας άνθρπος να ασχολείται μόνο με το sampling, καθένας στο πόστο του και ένα σύνολο που συγκινεί πρώτα και μετά προκαλεί banging, ανατρέποντας αισθητικές παγιωμένες στο μεταλ. Εξαιρετικά προσεκτικοί στις χιπ χοπ παρεκλίσεις, λίγα πράγματα και καλά, κυρίως αισθητικά αφού μόνο ο B Real βρήκε κανονική θέση δίπλα τους σε δημιουργία. Ψάξτε που, εύκολο είναι. Δημιούργησαν τόσο μακρόσυρτες συνθέσεις που συνεπήραν τους συνομίληκους παραγωγούς της περιοχής τους σε όμορφα χιπ χοπ μονοπάτια. Κατάφεραν να ανανεώσουν τη δυτική ακτή παραγωγικά, ώστε το g funk να μη πεθάνει χωρίς να αφήσει τίποτα.
Diss-άρουν: Όποιον δε τους ψάχνει.
Mars Volta
Ισορροπώ σε αυτό το κείμενο από το άγνωστο στο πολύ γνωστό, οπότε μη φύγετε, διαβάστε το. Ο τρόπος που ξεκινούν οι δίσκοι τους είναι περίπου 4 είδη μουσικής παρέα, κι όμως τα πλήκτρα του De-loused In The Comatorium και η radio lo-fi είσοδός σε αυτό θα μπορούσε να έιναι νέος κανόνας για πετυχημένες χιπ χοπ δημιουργίες. Ή βασικά είναι ήδη μιας και ο χρόνος κυλάει. Ο El-P έχει τσιμπήσει πολύ αυτό το στοιχεία(και τους ίδιους βέβαια φτιάχνοντας μαζίκομμάτια) κολλώντας το στα τόσα άλλλα δικά του. Μπορεί να μοιάζει παράνοια ο ήχος τους αλλά δεν είναι ούτε περίεργων ρυθμών απαραίτητα, τα 4/4 τραβηγμένα στα όριά τους είναι συνήθως ούτε μπουχτισμένος- δε σαλαμοποιεί. Υπεύθυνοι κατ' εμέ για την επαναφορά στις χιπ χοπ παραγωγές της μελωδικής κιθάρας και όχι μόνο των riffs που γίνανε πασέ κομπόστα τα χρόνια πριν αυτούς.
Korn
Οι νουμεταλάδες με τη μεγάλη, βαριά και ζιγκ ζαγκ καριέρα είναι στη λίστα γιατί επανέφεραν τα old school στοιχεία του χιπ χοπ στη mainstream κυκλοφορία στα μέσα των 90s και έπειτα. Ακριβώς την περίοδο που στη χιπ χοπ παραγωγή υποτίθεται ότι τα breaks των 70s ήταν μόνο για καλό μεμονωμένο cut αυτοί τα πήραν, τα έπαιξαν με τον ντράμερ τους, αναζωογόνησαν μιαολόκληρη τεχνική που καλώς ή κακώς (κακώς δηλαδή) το boom bap στη δεύτερη φάση του έτεινε να αντικαταστήσει με υπερκομπρεσσαρισμένες μπότες. Έβαλαν στο μικρόφωνο των δίσκων ή των συναυλιών τους μεγάλες μορφές του ραπ και έδεσαν τα νεοφερμένα ξεκούρδιστα μπάσσα τους με τεχνικές 30 χρόνων πριν. Καθόλου τυχαία, πλέον σαμπλάρονται αντί νασαμπλάρουν, όπως έκανε ο Danny Brown στον τελευταίο δίσκο του.
Diss-άρουν: Αυτούς που νομίζουν ότι το αυθεντικό χιπ χοπ βγήκε 20 χρόνια μετά το πρώτο χιπ χοπ. Λολ.
Hypnotic Brass Ensemble
Η κομπανία μουσικών που έφτασε από τις υπόγειες διαβάσεις της Νέας Υόρκης ή τους σταθμούς Μετρό σε βραβευμένο soundtrack οσκαρικής ταινίας είναι μια τεχνικά άρτια μπάντα πνευστών όπως λέει και το όνομά τους. Ο Mos Def τους αγάπησε πρώτος, κι είναι απ' τις φορές που η πρώτη αγάπη μένει μέσα σου. Jazz πιατίνια ολοκληρώνουν ισορροπημένες μελωδίες πνευστών με δύσκολους ρυθμούς που θυμίζουν το πειραματικό χιπ χοπ που ξεπήδησε 10 χρόνια πριν αυτούς στα μέσα των 90s. Έχουν κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους, πάντα χρωματιστούς και πάντα δυσεύρετους διαδικτυακά.
Diss-άρουν: Αυτούς που περιορίζουν το τι είδους όργανα χωράνε στο χιπ χοπ.
Badbadnotgood
Σε περίπτωση που η αισθητική σας κολλάει απόλυτα με τους bbng, προσοχή, δε σημαίνει ότι είναι κάποια χιπ χοπ μπάντα ή κάποιοι μουσικοί που τους παίρνεις για να παίζουν χιπ χοπ. Είναι μια αυθεντική jazz μπάντα με τον όρο των 50s, δηλαδή δημιουργία μέσω ακατάσχετου τζαμαρίσματος που μετουσιώνεται σε καλά στημένα ακόρντα, όσο μακρά και αν είναι και προς όποια κατεύθυνση κι αν πηγαίνουν. Έχουν κυκλοφορήσει 4 δίσκους με το όνομα τους σκέτο και κάποια ακόμα προτζεκτ με Mcs. Είναι πολύ νέοι, οι νεότεροι του θέματος και τους εμπιστεύονται από πολύ μεγάλοι μέχρι πολύ παλιοί.
Diss-άρουν: Τη μουσική αμάθεια αυτών που ενοχλούνται με τον τίτλο του κειμένου.
Antonio Sanchez
Ντράμερ κυριολεκτικά με την Whiplash έννοια. Παρανοϊκές ικανότητες, τρομερό συχνοτικό φάσμα δημιουργιών, ένα soundtrack υπέρτατο ρίσκο που βγήκε αρτιότατο μόνο με drums και μεγάλη ανανέωση για τους jazz drummers με μια έννοια. Το soundtrack που έκανε είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει χωρίς στίχους τα τελευταία 5 χρόνια.
Diss-άρει: Ξέρω γω, οποιονδήποτε φτιάχνει χιπ χοπ με έτοιμα kits από torrents, οκ ένα μεγάλο ποσοστό του χιπ χοπ παραγωγικού πληθυσμού.
Max Roach
Ο προηγούμενος της λίστας αποκλείεται να μην έχει μελετήσει σα τρελός τον Ρόουχ. Χαρακτηρισμένος από πολλές και διαφορετικές μεριές ως ένας από τους καλύτερους drummer που υπήρξαν. Υπεύθυνος για τον ήχο ή στροφές του ήχου πολλών και διαφορετικών μουσικών, Miles Davis με Dizzy Gillespie σε απ' ευθείας σύνδεση. Χρησιμότερος για το σύγχρονο velocity στα drums που όλοι οι στοπιχειωδώς σοβαροί χιπ χοπ παραγωγοί πειράζουν πια. Εννοώντας τη δύναμη χτυπήματος των drums που δε χρειάζεται απαραίτητα να είναι η ίδια σε όλο το κομμάτι, ούτε στην ίδια στροφή τους κομματιούς ούτε στο ίδιο μέτρο η ίδια. Μιας και είμαι μουσικός, υιοθέτησα πλήρως αυτό στα προτζεκτ που έβγαλα αφότους εξοικειώθηκα πλήρως με το νέο Setup που έχω σπίτι μου τα τελευταία χρόνια. Απλά ο Ρόουχ έκανε αυτό πριν 55 χρόνια και είχε παραδώσει στους χιπ χοπ μουσικούς ένα όπλο. Χρησιμοποιήστε το.
Diss-άρει: (Τεχνικά φυσικά) το 85% της εγχώριας χιπ χοπ παραγωγής.
Deftones
Το nu metal σε όνομα συγκροτήματος. Όχι rap metal, όχι rap rock. Nu-metal. Μακρόσυρτες συνθέσεις, ένας άνθρπος να ασχολείται μόνο με το sampling, καθένας στο πόστο του και ένα σύνολο που συγκινεί πρώτα και μετά προκαλεί banging, ανατρέποντας αισθητικές παγιωμένες στο μεταλ. Εξαιρετικά προσεκτικοί στις χιπ χοπ παρεκλίσεις, λίγα πράγματα και καλά, κυρίως αισθητικά αφού μόνο ο B Real βρήκε κανονική θέση δίπλα τους σε δημιουργία. Ψάξτε που, εύκολο είναι. Δημιούργησαν τόσο μακρόσυρτες συνθέσεις που συνεπήραν τους συνομίληκους παραγωγούς της περιοχής τους σε όμορφα χιπ χοπ μονοπάτια. Κατάφεραν να ανανεώσουν τη δυτική ακτή παραγωγικά, ώστε το g funk να μη πεθάνει χωρίς να αφήσει τίποτα.
Diss-άρουν: Όποιον δε τους ψάχνει.
Mars Volta
Ισορροπώ σε αυτό το κείμενο από το άγνωστο στο πολύ γνωστό, οπότε μη φύγετε, διαβάστε το. Ο τρόπος που ξεκινούν οι δίσκοι τους είναι περίπου 4 είδη μουσικής παρέα, κι όμως τα πλήκτρα του De-loused In The Comatorium και η radio lo-fi είσοδός σε αυτό θα μπορούσε να έιναι νέος κανόνας για πετυχημένες χιπ χοπ δημιουργίες. Ή βασικά είναι ήδη μιας και ο χρόνος κυλάει. Ο El-P έχει τσιμπήσει πολύ αυτό το στοιχεία(και τους ίδιους βέβαια φτιάχνοντας μαζίκομμάτια) κολλώντας το στα τόσα άλλλα δικά του. Μπορεί να μοιάζει παράνοια ο ήχος τους αλλά δεν είναι ούτε περίεργων ρυθμών απαραίτητα, τα 4/4 τραβηγμένα στα όριά τους είναι συνήθως ούτε μπουχτισμένος- δε σαλαμοποιεί. Υπεύθυνοι κατ' εμέ για την επαναφορά στις χιπ χοπ παραγωγές της μελωδικής κιθάρας και όχι μόνο των riffs που γίνανε πασέ κομπόστα τα χρόνια πριν αυτούς.
Diss-άρουν:
Ε ξέρω γω, όποιον χιπχοπα λέει “ακούω
τα πάντα και όχι μόνο χιπ χοπ”. Καλά και
χιπ χοπ γενικά να άκουγες μόνο, τους
Mars Volta θα
τους άκουγες.
Yanni
Ναι αυτός. Ο ντόπιος με το όνομα σαν ψευτογκλάμουρ μάρκα κρασιού. Πληκτράς με πιο διεθνή και αναγνωρισμένη φήμη δε γίνεται. Με κάποιον τρόπο που δεν έχω καταλάβει, έχτισε με improv πλήκτρα πολύ απλές συνθέσεις που μείνανε στο μυαλο σαν “α αυτό”. Κατοχυρώθηκε στη μουσική συνείδηση δυστυχώς ως ο Vangelis όταν δε βρίσκεις Vangelis, κάτι και τιμητικό και υποτιμητικό μαζί. Επηρέασε όμως τους πρώτους πληκτράδες που εμφανίστηκαν στα χιπ χοπ γκρουπς, ή τις πρώτες χιπ χοπ παραγωγές που έδιναν όντως κάποιο κανονικό ρόλο στα πλήκτρα. Είτε μιλάμε για τους Public Enemy, είτε για του Jurassic 5, είτε για τους Atmosphere.
Diss-άρει:
Όποιον δεν έπιασε τη ρίμα του Bronson, του Action, για τον “Ιάννη”.
Charles Bradley
...λέω και κλαίω. Πιο γλυκός κι από πετυχημένο μελομακάρονο, πιο μελό κι από βραστό μακάρονο. Μπλουζίστας μορφή της αμερικάνικης σκηνής των λίγων βασικά χρόνων, εκτός και εντός εποχής σα τροπικό φρούτο το χειμώνα. Είναι σαν οι άλλοι του ήχου του να είναι πολύ παλιοί, κι αυτός ακόμα παλιότερος, αλλά ανανεώνει μια φόρμα που δε τη λες και μη κορεσμένη. Ανοίγει δρόμους για όλη τη μαύρη μουσική είτε βγάζοντας δισκάρες είτε σα το συμπαθητικό φετινό του δίσκο. Με πολύ βοηθητική και δουλευταράδικη εταιρία από πίσω του και εξπλίζοντας παραγωγούς που επιμένουν στη soul και τα blues. Δεν άντεξα να μην τον σαμπλάρω έστω και όχι στο κανονικό release του δίσκου X. θα τον βρείτε όμως κάπου κρυμμένο στα 135bpm.
Diss-άρει: Κανέναν. Τους αγαπάει όλους.
Renegade Instruments,το καλύτερο χιπ χοπ είναι το χιπ χοπ τη στιγμή που αναρωτιέσαι ποιο είναι το καλύτερο χιπ χοπ
Yanni
Ναι αυτός. Ο ντόπιος με το όνομα σαν ψευτογκλάμουρ μάρκα κρασιού. Πληκτράς με πιο διεθνή και αναγνωρισμένη φήμη δε γίνεται. Με κάποιον τρόπο που δεν έχω καταλάβει, έχτισε με improv πλήκτρα πολύ απλές συνθέσεις που μείνανε στο μυαλο σαν “α αυτό”. Κατοχυρώθηκε στη μουσική συνείδηση δυστυχώς ως ο Vangelis όταν δε βρίσκεις Vangelis, κάτι και τιμητικό και υποτιμητικό μαζί. Επηρέασε όμως τους πρώτους πληκτράδες που εμφανίστηκαν στα χιπ χοπ γκρουπς, ή τις πρώτες χιπ χοπ παραγωγές που έδιναν όντως κάποιο κανονικό ρόλο στα πλήκτρα. Είτε μιλάμε για τους Public Enemy, είτε για του Jurassic 5, είτε για τους Atmosphere.
Diss-άρει:
Όποιον δεν έπιασε τη ρίμα του Bronson, του Action, για τον “Ιάννη”.
Charles Bradley
...λέω και κλαίω. Πιο γλυκός κι από πετυχημένο μελομακάρονο, πιο μελό κι από βραστό μακάρονο. Μπλουζίστας μορφή της αμερικάνικης σκηνής των λίγων βασικά χρόνων, εκτός και εντός εποχής σα τροπικό φρούτο το χειμώνα. Είναι σαν οι άλλοι του ήχου του να είναι πολύ παλιοί, κι αυτός ακόμα παλιότερος, αλλά ανανεώνει μια φόρμα που δε τη λες και μη κορεσμένη. Ανοίγει δρόμους για όλη τη μαύρη μουσική είτε βγάζοντας δισκάρες είτε σα το συμπαθητικό φετινό του δίσκο. Με πολύ βοηθητική και δουλευταράδικη εταιρία από πίσω του και εξπλίζοντας παραγωγούς που επιμένουν στη soul και τα blues. Δεν άντεξα να μην τον σαμπλάρω έστω και όχι στο κανονικό release του δίσκου X. θα τον βρείτε όμως κάπου κρυμμένο στα 135bpm.
Diss-άρει: Κανέναν. Τους αγαπάει όλους.
Renegade Instruments,το καλύτερο χιπ χοπ είναι το χιπ χοπ τη στιγμή που αναρωτιέσαι ποιο είναι το καλύτερο χιπ χοπ
 |
| O Max Roach |
