Μια 15άδα τραγουδιών "που άλλαξαν το χιπ χοπ"

Την άνοιξη του 2016 ο Θύμιος Μαυροβουνιώτης μου ζήτησε να κάνουμε μια συνέντευξη στη ραδιοφωνική του εκπομπή για το ελληνόφωνο χιπ χοπ. Την κάναμε μαζί με το Βδέλυγμα.
Μπορείτε να την ακούσετε πατώντας εδώ.
Στη συνέντευξη, η αλήθεια είναι χωρίς να ρωτήσω τον Θύμιο, ετοίμασα μια 15άδα τραγουδιών "που άλλαξαν το χιπ χοπ". Η λίστα δεν είναι αξιοκρατική, απλά τη ρύθμισα στην τύχη για να βολεύει λίγο να τα ακούτε και στη σειρά άμα θέλετε. Στη λίστα έχω επίτηδες τραγούδια που εξυπηρετούν λίγο τεχνικά ζητήματα που σκέφτομαι ότι έπαιξαν ρόλο, τραγούδια που δεν είναι απαραίτητα τα αγαπημένα μου των καλλιτεχνών που παραθέτω(χαρακτηρηστικό του Rjd2 πχ). Τη δημοσιεύω σήμερα με λινκ για να ακούτε κι όλας. Σίγουρα με πόνο άφησα πράματα έξω, αλλά στα βασικά και από το μηδέν να ξαναδιάλεγα δε θα υπήρχαν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Επίσης όλα τα κομμάτια είναι μετά το 1987 και σίγουρα δυο χρόνια πιο παλιά από τη σημερινή μέρα γιατί για να άλλαξαν το χιπ χοπ πρέπει να το παρέλαβαν σε μια μορφή σχετικά ακατέργαστη όπως το '80 ή να έχουν τα κομμάτια προλάβει έστω να διαμορφώσουν νέες τάσεις.

Beastie Boys - Looking Down A Barrel Of A Gun




Atmosphere - Scapegoat




Dynospectrum - Evidence Of Things Not Seen




 X-Ecutioners - Theme Song




RJD2 - De L' Alouette

 


Mood - Karma







Company Flow - Collude Intrude

 
Eminem - Just Don't Give A Fuck (original)

 


Dj Shadow - Building Steam With A Grain of Salt




 Gangstarr - Step In the Arena

 


Jay-Z - Takeover




Jaylib - The Red




Kanye West - New Slaves

Run The Jewels - Jeopardy

Adrian Younge & Ghostface - Enemies (feat. Delfonics)

Δίσκος "X": Ένα μανιφέστο για ένα δίσκο που δε διεκδικεί αυτό το χαρακτηρισμό

    

      Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου σε 2016, ένας σκληρός δίσκος 2TB έπεφτε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες σε κώμα στο δωμάτιο του πατρικού μου σπιτιού. Η πόλη που μέσα στη γκαντεμιά της με ευλόγισε να καταφέρω να ακούω και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχε υπενθυμίσει τα προβλήματα της με αυτό τον οικτρό τρόπο. Μαζί του ο σκληρός δίσκος έπαιρνε και περίπου όλα τα κυκλοφορημένα και ακυκλοφόρητα projects του Renegade Instruments από το 2007 ως το 2015. Επίσης έπαιρνε μαζί και μια ηλεκτρονική μουσική βιβλιοθήκη που περιλάμβανε οτιδήποτε αγόρασα ή κατέβασα σε μουσική από το 2000 και έπειτα. Η αλήθεια είναι ότι ξέροντας πως θα μπω χειρουργείο για το δάχτυλο καταλάβαινα ότι και πριν και ιδαίτερα μετά δε θα είχα και πολλά πράγματα να (μπορώ να) κάνω άμεσα οπότε σκεφτόμουν να κάνω remaster τον παλιό μου δίσκο TheDeath of Victor Serge- τον θεωρώ ό,τι καλύτερο έχω βγάλει ως τώρα κι ας μη μπορεί συμφωνήσει και κανένας άλλος με αυτό. Βρέθηκα έτσι με ένα worksystem που είχε ας πούμε τα βασικά αλλά στην ουσία έπρεπε να ξεκινήσω από ένα κάποιο σημείο μηδέν. Αυτό το σημείο μηδέν σε συνδυασμό με τη σχετική καθήλωσή μου με έκανε τη μία να νοιώθω ότι δε μπορώ να φτιάξω τίποτα, μετά να υπερενθουσιάζομαι όταν φτιάχνω κάτι και μετά πάλι να απογοητεύομαι όταν δε φτιάχνω στα καπάκια κάτι που να μου αρέσει εξ ίσου. Πάλι καλά κοντρόλαρα λίγο αυτό τον κύκλο υπέρ μου, δηλαδή και έφτιαξα τραγούδια που να είναι συνεκτικά μεταξύ τους και μπητ για ραπ προκύψανε(κάποια τα κάνανε κομμάτια και κυκλοφορούν ήδη) και τα πήγα καλά με την απογοήτευση.

~ · ~

     Η αλήθεια είναι πως η περίοδος δημιουργίας του δίσκου, από τις αρχικές ιδέες και στήσιμο των κομματιών μέχρι τον τελικό προγραμματισμό κράτησε κάτι λιγότερο από 3 μήνες οπότε δεν έχω παράπονο. Με τα κριτήρια που έχω πλέον για ένα δίσκο που ασχολούμαι και είναι και σκληρά αλλά και μη ελιτίστικα, ήταν μικρό διάστημα. Αλλά με το workflow που έχω από το 2013 που ξανάπιασα το production board μέχρι σήμερα, κάτι που εξελιγκτικά έφτασε στο σημερινό τρόπο δημιουργίας, νομίζω πιο βασικό είναι να έχω μια συγκεκριμένη ιδέα από την αρχή έστω στα βασικά. Ευτυχώς αυτή υπήρχε ή προέκυπτε αρκετά νωρίς σε κάθε κομμάτι. Για παράδειγμα στα ελάχιστα samples που έχει ο δίσκος είναι και μια εκτέλεση της Nina Simone, που καταλάβαινα ότι θα κάνω μια στουντιακή επανεκτέλεση πρακτικά(προσθήκη/σύνθεση κιθάρας, πλήκτρων ανάμεσα στα στοιχεία της). Ή στα κομμάτια που έγραψα για παράδειγμα η χρήση του distortion όπου γίνεται ήταν στοιχείο της αρχικής ιδέας συνήθως, όχι δοκιμές εκ των υστέρων. Βέβαια στη συνολική αισθητική κυρίως ρόλο έχουν παίξει άλλα πράγματα, δυο. Από τη μία η επιμονή στο να ξανακούσω αγαπημένους μου χιπ χοπ δίσκους (και να διαλέξω από αυτους τραγούδια που βάλαμε με το Θύμιο Μαυροβουνιώτη στη συνένετευξη που του δώσαμε με το Βδέλυγμα
). Αγαπημένοι χιπ χοπ δίσκοι είτε μιλάμε για το 1989 είτε για πέρσι. Έτσι κι αλλιώς τέτοιο εύρος έχει η καλή χιπ χοπ μουσική. Εκτός αν έπρεπε ο Grandmaster Flash το 1996 να καρπαζώνει τους Mobb Deep και το sampling τους ή ο Grandmixer DXT να σπάει τα μηχανήματα του Dj Craze επειδή παίζει με traktor. Οπότε ο δίσκος περιλαμβάνει διάφορες αναφορές στις επιρροές μου, ακόμη και αποσπάσματα συζητήσεών τους ή αποσπάσματα από ακαπελλα τραγουδιών τους. Από την άλλη σίγουρα με βοήθησε η εξερεύνηση κάποιων μουσικών σκηνών που δεν είχα καμία ιδέα, όπως η κινηματογραφική μουσική των Ινδών τα τελευταία 60 χρόνια, ή άλλων που είχα κάποια ιδές και γνώση όπως ηλεκτρονικά διαμάντια του 1960-1980. Ο δίσκος που λέτε, αν δεν έχει κάποιος εμβαθύνει τεχνικά σε προηγούμενες κυκλοφορίες μου(κάτι που έτσι κι αλλιώς δε βοηθάει και σε κάτι από μόνο του), μάλλον θα σας ξενίσει. Οι βασικοί λόγοι είναι ότι είναι ένας σοβαρός δίσκος, δεν έχει την ειρωνεία του Ρεμπελ-μια ειρωνία που ο δίσκος Ρεμπελ την είχε για σφραγίδα του, δεν ασχολείται “με τους άλλους”, αλλά με προσωπικά βιώματα είτε με προσωπική αντιμετώπιση σε κοινωνικές διεργασίες και επίσης είναι σκοτεινός, νομίζω έχει συνολικά μόνο 1,5 - 3 λεπτά στοιχειωδώς “φωτεινού” ήχου. Η άποψή μου είναι ότι είναι και (ελεγχόμενα σε ένα βαθμό, ανεξέλεγκτα σε έναν άλλο) πειραματικός και "ποπ" ταυτόχρονα. Πολλά περισσότερα για τον ήχο του δίσκου θα βρείτε στο www.renegadeXinstruments.tumblr.com< που περιλαμβάνει κατά βάση ακυκλοφόρητο υλικό από τη δημιουργία του δίσκου, υλικό που δε βρίσκεται στα (άλλα) social media όπως πχ 4

Audio Log
που έφτιαξα εξηγώντας βασικά στοιχεία του. Στο δίσκο συμμετέχουν δυο καλοί djs και φίλοι. Ο DJ Sun, πρώην μέλος των Freedom of Speech που πέρα από τα scratches στο πιο αισθησιακό κομμάτι του δίσκου αυτού έχει συνεισφέρει στη μουσική μου με πολύτιμες συμβουλές τα τελευταία 3 χρόνια. Επίσης ο Dj Gzas, από τους πιο εξελιγμένους dj που ξέρω αυτά τα 4 τελευταία χρόνια που είμαι μόνιμα Αθήνα που συμμετέχει σε ένα σκοτεινό βαρύ scratch interlude. Θεματολογικά ο δίσκος είναι αρκετά έντονος, θα υπάρχει ανάλυση στο ένθετο της κυκλοφορίας τουλάχιστον για τα κομμάτια που χρειάζεται ανάλυση-δε θέλω να τα βαφτίζω εκ των υστέρων άλλωστε. Πάντως υπάρχει αρκετό πολιτικό σχόλιο, εμφανές λόγω των scratch και των cuts σε κάποια σημεία, έρωτας, σεξ, ταινίες, ταξική πραγματικότητα σε διάφορα επίπεδα όπως και αποτυχία, σχόλιο πάνω στην αποτυχία και φιλοσοφία.

Αυτός είναι ο δίσκος “X”, ένα LP κλασσικής διάρκειας(κάπου 40 συνολικά λεπτά), ένας ορχηστρικός χιπ χοπ δίσκος. Ορχηστρικό χιπ χοπ τραγούδι για να καταλάβετε είναι το Ghostwriter του RJD2 ή το Organ Donor του Dj Shadow. Όχι το “γαμάτο μπητ” που έφτιαξε ο κολλητός σας, ο Dj Premier, ένα που κατεβάσατε απτογιουτιουμπ ή ένα 2μπαρο λουπ επί 8. Δε ξέρω αν είμαι για την πρώτη κατηγορία, αλλά σίγουρα με τη δεύτερη έχω μια σχέση πάνω κάτω τέτοια: “αν σας ψήνει αυτό που δεν έγινε τραγούδι πάρτε/αγοράστε το να το ραπάρετε”. Από μικρός πριν 15 χρόνια που ήξερα 2 χρόνια πιάνο κι αυτό ήταν όλο, το μόνο που σκεφτόμουν αν τα κατάφερνα να κάνω χιπ χοπ ποτέ, ήταν να μπορέσω να κάνω αυτό που έκαναν τότε οι 5-10 μουσικοί που υπήρχαν τότε στο είδος, όπως ο Rj και ο Shadow: τραγούδια χιπ χοπ χωρίς ραπ ή τραγούδι. Δε ξέρω κατά πόσο τα κατάφερνα ή θα τα καταφέρω, αλλά να ξέρετε δε σκέφτομαι ούτε το πόσο γαμάτη λούπα θα βρώ ούτε το πως θα κάνω boom bap. Καλύτερα ένας El-P με ηλεκτρονικά πριόνια και rainbow lgbtq ραφτό στο σακάκι παρά ένα κατεψυγμένο παστίτσιο από το Bronx του 1997. Αυτή είναι η επιλογή μου δηλαδή.
Με αυτά και με αυτά κυκλοφορεί στα τέλη Οκτώβρη ο δίσκος. Η μόνη μου παρατήρηση είναι να τον ακούσετε δυνατά, πρακτικά εννοώ όχι από λαπτοπάκι. Οι (σε μεγάλο βαθμό) ηλεκτρονικοί δίσκοι και ακόμη περισσότερο οι δίσκοι χωρίς λόγια δε βγάζουν και μεγάλο νόημα έτσι. Μαζί με το δίσκο θα κυκλοφορήσουν 2 βίντεο κλιπ, το βασικό για το κομμάτιNight Bandits, το πρώτο κομμάτι του δίσκου, και το δεύτερο βίντεο για το No. Η κυκλοφορία του δίσκου θα γίνει σε cd/stream/flac-mp3 download και η διανομή του θα γίνει χέρι με χέρι και σε επιλεγμένα καταστήματα στην Αθήνα και σε μεγάλες πόλεις. Κάποιες μέρες πριν την κυκλοφορία του θα ανακοινωθεί το τι θα περιλαμβάνει η κυκλοφορία στη μορφή του cd και λεπτομέρειες για την παρουσίαση του δίσκου που θα γίνει με καλούς μουσικούς και φίλους την Παρασκευή 18 Νοέμβρη στο Six Dogs. 

~ · ~

Tracklist

1. Night Bandits
2. Use Me *
3. Bosses and The Whistle (κυκλοφορεί ήδη και μπορείτε να το ακούσετε)
4. Peristeri Blues
5. No
6. Fuck Rappers **
7. David Lynch
8. Hard Dialectics
9. Brief History Of Music
10. Leave / Don't Leave

* feat. Dj Sun
* feat. Dj Gzas

~ · ~

www.renegadexinstruments.tumblr.com