Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

10 χρόνια, που δε τα λες και 10, Renegade Instruments

10 χρόνια, που δε τα λες και 10, Renegade Instruments

       Ούτε επετειακό live θα κάνω, ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί κάποια στάνταρ επέτειος. Απλά μιας και συμπληρώνονται φέτος δέκα χρόνια από την πρώτη μουσική κυκλοφορία που έκανα είπα να γράψω μια ανασκόπηση αυτών των όσων χρόνων ασχολούμαι με τη μουσική και τη μουσική δημιουργία. Η ιστορία μας ξεκινάει άλλωστε αρκετά αρκετά παραπάνω από 10 χρόνια πίσω. Δείξτε υπομονή, κάντε χρήση των links, είναι γρήγορα και δουλεύουν όλα, και άμα θέλετε ας ακούτε τα τραγούδια μου όσο διαβάζετε.
      Το 2001-2003 ήταν μια περίεργη εποχή για να αρχίσεις να ακούς χιπ χοπ στην Ελλάδα. Περίεργη γιατί δεν ήταν κι ότι ζούσες το πρώτο κύμα χιπ χοπ εισβολής στη μουσική καθημερινότητα των σχολείων, αλλά δε ζούσες και την τραγωδία του 2003-2005 που πρέπει να κυκλοφορήσαν στην Ελλάδα οι λίγότεροι χιπ χοπ δίσκοι σε βάθος 25ετίας πια. Έτσι λοιπόν, η μανιώδης ακρόαση (π.χ.) Eminem, Beastie Boys και Cypress Hill (αφού ακόμη κι ο σχολικός περίγυρος που σε είχε πρήξει με Ημιζ, ΖΝ κλπ πλέον άκουγε ...ισραηλινή trance) έφτασε κάποια στιγμή στο να γνωρίσω καλύτερα φίλους και ανθρώπους που όντως προσπαθούσαν να κάνουν χιπ χοπ. Λεγόντουσαν Δ.Κ.Η.(Διατάραξη Κοινής Ησυχίας) και πέρα από το φίλο μου το Χάρη κι έναν άλλο mc το Νίκο, είχαν και έναν παραγωγό, τον Molder X. Κάπου το 2003-2004 κάναμε μια δίκαιη ανταλλαγή με αυτόν, εγώ του έδωσα 3 δίσκους που θεωρούσα καλούς για σαμπλάρισμα κι αυτός μου έδωσε ένα cd με προγράμματα. Το cd περιείχε το Fruity Loops 4 και το Cool Edit 2. Το δεύτερο το χρησιμοποιώ στην ίδια έκδοση μέχρι σήμερα, το πρώτο πάλι καλά με τα χρόνια έγινε κανονικό πρόγραμμα, πρώτον, και αν ξέρεις να το δουλεύεις δε σε δεσμεύει σε τίποτα, δεύτερον.
ταγκιά του 2003
       Το 2004 ο Renegade πάει στο Ηράκλειο για σπουδές και παίρνει μαζί του την ελπίδα γρήγορα να πάρει εκεί και τα παλιά Hi Fi ηχεία από το υπόγειο του πατρικού για να αρχίσει να κάνει τίποτα με τα προγράμματα. Η ταγκιά "Renegade" υπάρχει από τότε και στο μετέπτειτα T Shirt working class dj αυτή η ίδια ταγκιά κοπιαρισμένη από μια θήκη cd μου που έχω από το 2003 εμφανίζεται πάνω του. Πάλι καλά στο Ηράκλειο βρίσκω έναν καλά στημένο τεχνικά πανεπιστημιακό ραδιοφωνικό σταθμό και αρχίζω να κάνει εκπομπή εκεί γρήγορα. Η εκπομπή ονομάζεται Black Thought και είναι μια εκπομπή μόνο για το ξένο χιπ χοπ. Το Δεκέμβρη αυτής της χρονιάς δημοσιεύεται στη σελίδα της εκπομπής το Top-10 των τραγουδιών που άκουσα το 2004. Ένα αλλοπρόσαλλο τοπ10. Εκεί γνωρίζω τον Μολώχ γινόμαστε φίλοι και αρχίζουμε μαζί με έναν άλλο φίλο που γνώρισα κάτω, το Μπάμπη, να ακούμε μουσική, με τον πρώτο να κάνουμε και καμιά εκπομπή μαζί και να θέλουμε να στήσουμε και lives στην πόλη. Ο Μολώχ μια μέρα μου δείχνει δυο βασικά πράγματα στο πρόγραμμα που είχα πάρει από τη Λιβαδειά. Παραμένουν μέχρι σήμερα τα μόνα πράγματα που μου έδειξε κάποιος τη μουσική παραγωγή(δεν υπήρχε και youtube για tutorials τότε και για αρκετό καιρό μετέπειτα) και αξίζουν τα credits. Με τη μούρλα του πρώτου έτους καταλήξαμε μάλιστα στη μοναδική συναυλία που έχει δώσει ποτέ ο Rjd2 στην Ελλάδα. Ήταν η στιγμή που κλείδωσε μέσα μου η ιδέα ότι αν κάνω μουσική θα κάνω αυτό και τίποτα άλλο (π.χ. ραπάρισμα, στιχουργία). Το 2004-5 οργανώνουμε 2,3 live που παίζουν (κυρίως) οι: Στίγμα(μετέπειτα μέρος του σχήματος Βρώμικος Νότος), μέλη των Ψυχοδράμα, Goat, ΝΤΠ, Μέγας, ο μετέπειτα Κανον, ο Zara Lee, οι Ηρακλίκα, ο B Digital, ο Kebzer. Σήμερα αυτό το άθροισμα καλλιτεχνών σε στέλνει ψυχιατρείο μάλλον.
Ηράκλειο 2007
λίγο μετά την κυκλοφορία του LoveVsRevolution
       Ξεκινάω τις παραγωγές κάπου στο 2005 και επίσης μαζεύω μαζί με φίλους τραγούδια από την Κρήτη για ένα τύπου mixtape με χιπ χοπ από την Κρήτη. Κυκλοφορεί το Σεπτέμβρη σε 120 αντίτυπα σε Cd που όποια/ος έχει έστω και ένα σπίτι του να ξέρει τον θεωρώ ήδη πολύ πιο γέρο από μένα-δεν έχω αντίτυπο. Στην κυκλοφορία αυτή προσθέτω ταυτόχρονα πολλά ενδιαφέροντα και γόνιμα πράγματα και πολλά περίεργα ως κακά οπότε και με αγαπάνε και με μισούν οι “συνεργάτες”. Ουάν λαβ πάντως. Κάπου εκεί έχω γνωρίσει τη Στέλλα(και την αδερφή της Μαργαρίτα) που τα ψιλοβρίσκουμε στα mainstream ακούσματα αλλά επίσης τη πριζώνω με Def Jux κι αυτή με Roots Manuva. Ταυτόχρονα γνωρίζω τον πρώτο άνθρωπο που συμφωνούμε σε πιο περίεργα, για εκείνη τη χιπ χοπ περίοδο(ίσως όχι μόνο εκείνη την περίοδο), ακούσματα, το Βαγγέλη, μετέπειτα Evan Sbk και παραγωγό του Νέγρου του Μοριά. Κάνουμε και djsets μαζί, από τα πιο όμορφα dj sets που έχω κάνει μέχρι και σήμερα. Την ίδια περίοδο αρθρογραφώ κανονικά στο hiphop.gr. Παρουσιάσεις δίσκων El-P και αφιερώματα σε καλλιτέχνες όπως οι Atmosphere δημοσιεύονται για πρώτη και τελευταία φορά(viberated triggered) στο ελληνικό ίντερνετ. Υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα.
       Το 2006-2007 αρχίζω (λίγο) πιο σοβαρά να δουλεύω στις παραγωγές, φτιάχνουμε ένα παρεϊστικό κρου με φίλους γκραφιτάδες και παραγωγούς χιπ χοπ, το Getting Cold Lovers, και τον Ιούλη του 2007 κυκλοφορώ το beattape Love vs Revolution μέσω του fourelements.gr. Οι τότε κοντινοί μου που το ακουν δε του δίνουν σημασία και αρκούνται να συμπληρώνουν “βρίσκεις ωραία samples όμως”. Αυτοί που είπαν κάτι τέτοιο τότε δεν ασχολήθηκαν ποτέ ξανά με το να ακούσουν τι φτιάχνω, οπότε ακόμα και τώρα άμα τους πετύχω νομίζουν ότι ψάχνω λούπες στη μουσική μου. Οι γνώσεις και πρακτικά η επιμονή μου στις μίξεις τότε είναι μηδαμινές, αλλά η κυκλοφορία συνεχίζει να υπάρχει. Κάποιοι καλοί άνθρωποι μάλιστα, όπως ο Ανδρείκελος τότε, γράφουν και καλά λόγια στα φόρουμ.


        


      Στα τέλη του 2007 έχω πλέον και εξοπλισμό: ένα mpd24 με 16 pads, ένα πικαπ και ένα μείκτη. Να σημειωθεί ότι έκανα ασταμάτητα σκρατς το 2006-2007, έμαθα όλες τις βασικές τεχνικές και κάπου το 2008 παράτησα το σκρατς και τα μηχανήματα που είχα. Τέλη του 2008 παρουσιάζω ζωντανά, 6 μήνες πριν τελικά κυκλοφορήσει, το The Death of Victor Serge, ένα concept instrumental hip hop δίσκο. Ο Serge διαλέχθηκε σαν αφανής ήρωας μιας μάχης που χάθηκε και το τίμημα γι αυτόν ήταν ένα εξόριστο ασκητικό τέλος στο πουθενά με την οικογένειά του. Πράγμα που κανείς ποτέ δε θεώρησε καλύτερο από τη δολοφονία ή άλλες κακουχίες. Ο δίσκος παρουσιάζεται στο Τιτα Μπρικι στο Ηράκλειο το Δεκέμβρη. Κοινό είναι 20 φίλοι μου και δυο μαθητές λυκείου, ο Αντώνης με το φίλο του το Γιάννη. Το Αντώνης κρατήστε το γιατί επανέρχεται μετά. Παρουσίαση γίνεται και στο Ρέθυμνο δυο μέρες μετά σε συναυλία που οργάνωναν οι Παράνοια. Η παρουσίαση γίνεται ζωντανά με live pads, κάτι που παρά το πρωτότυπο για την εποχή και την περιοχή δε συγκινεί κανέναν με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο, άλλωστε αν το χιπ χοπ χωρίς ραπ δε γίνεται αντιληπτό σήμερα, φανταστείτε τότε. Παρόλα αυτά ο δίσκος περιέχει beats με άξια χρήσης μέχρι και πολλά χρόνια μετά. Μια σχετική απογοήτευση τότε μαζί με την άθλια κατάσταση της υγείας μου με αποξενώνει από τη δημιουργία, καταλήγω με το ζόρι και 6 μήνες μετά τη δημιουργία του δίσκου να φτιάξω μόνος μου 50 αντίτυπα της κυκλοφορίας, να τα πουλήσω με μόλις 3 ευρώ ή και με λιγότερα και να σταματήσω να φτιάχνω μουσική μέχρι το 2011-2013, διετία που μέσα από κάποια πίσω μπρος ξαναρχίζω.

       
      Ο δίσκος The Death of Victor Serge ξαφνικά στα τέλη του 2009 ανακαλύπτεται από ένα δημοσιογράφο της Αυγής και παρουσιάζεται στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας, σε ένα από τα πιο περίεργα πράγματα που μου έχουν συμβεί ποτε. Είναι η εποχή του myspace βέβαια που μπροστά στο πόσο γρήγορα κατέρρευσε, είναι σίγουρα αναντίστοιχο το πόσες μπάντες και καλλιτέχνες πρόλαβε να βγάλει προς τα έξω σαν μέσο(απλό παράδειγμα ο Lary Gus και οι πρώτες του δουλειές). Το 2010-2011 περνάει χωρίς τουλάχιστον να σταματήσω να ακούω κυκλοφορίες ποτέ.Το 2011 ξαναξεκινάω τα dj sets στο Ηράκλειο.

       Το 2012 έρχομαι στην Αθήνα και ξεκινάω να παίζω σε bar. Το 2013 ξαναρχίζω να φτιάχνω μουσική και το 2013-2014 γνωρίζω τους πρώτους ανθρώπους που ψήνονται να ασχοληθούν μαζί μου κάπως πιο σοβαρά, τον Drugitiz που τον είχα γνωρίσει και σε ένα live Method Man το 2005 αλλά δε το θυμάται, τον Infinik και τον VoxPopuli. Μαζεύω κάπως άναρχα τα καλύτερα beats αυτής της περιόδου στο Prepare The Commune που κυκλοφορεί σε 120 αντίτυπα(εξαντλημένο). Το όνομά μου στο μεταξύ έχει μετατραπεί από Renegade σε Renegade Instruments για λόγους διακριτότητας. Θα το έχετε καταλάβει μάλλον, αλλά το Renegade Instruments δε σημαίνει τίποτα, δε μπορεί να μεταφραστεί ενιαίο αλλά η χρησιμότητά του σημασιολογικά υπάρχει-λειτουργεί. Λειτουργεία γιατί προσπαθώ από τότε να παράγω έναν ήχο που να είναι σαν να δούλευαν μαζί πολλά μουσικά όργανα(instruments), δηλαδή ολοκληρωμένος και όχι απλά μια ιδέα ή ένα τετριμμένο beat για ραπ, και λειτουργεί αυτοσαρκαστικά γιατί πρακτικά δε γνωρίζω να παίζω κάποιο όργανο πέρα από λίγο αρμόνιο.
        Το Σεπτέμβρη του 2014 μου στέλνει στο
fb το Βδέλυγμα αίτημα φιλίας και του στέλνω το beat tape. Μου απαντάει ότι με έχει δει live(μέχρι τότε είχα παίξει 2 live στη ζωή μου). Ήταν ο Αντώνης στην πρώτη παρουσίαση του The Death of Victor Serge το 2008. Τον Οκτώβρη παίζω στην παρουσίαση της Σονάτας του Βδελύγματος, σε ένα υπέροχο και μαζικό live που κανείς δεν έβρισε κανενός τον πατέρα. Ξεκινάω να είμαι ο dj του Βδελύγματος, ιδιότητα που διατηρώ μέχρι και σήμερα. 
 


      Τη διετία 2014-2016 δημιουργώ ακατάπαυστα, παίζω συναυλίες με το Βδέλυγμα και με τους υπόλοιπους μουσικούς του Θέατρου Δρόμου και με τον Ίνφινικ, τόσο σε μουσικές σκηνές όσο και σε αυτοοργανωμένες εκδηλώσεις. Συμμετέχω από το 2014 στη συλλογικότητα του Χιπ Χοπ Καφενέ σαν ένα βήμα για τη εξέλιξη της μουσικής δημιουργίας και τη ριζοσπαστικοποίηση του χιπ χοπ ακροατηρίου και των καλλιτεχνών του. Επίσης, διαβάζω μανιωδώς βιβλία ηχοληψίας και σε συνδυασμό με μερικές επισημάνσεις του Drugitiz αρχίζω το 2014 να εξασκώ τις μίξεις μου. 


   
      Το 2015 κυκλοφορεί ο δίσκος Ρεμπελ, ο πρώτος μου που έχει μεγάλη συμμετοχή από Mcs. Το ύφος του και η βρωμιά του είναι παράγωγο της επιλογής των μουσικών του: παμπάλαιες ή κακής ποιότητας λούπες με βαριά ντραμς. Τη διετία που προηγείται όμως έχω αρχίσει να μελετάω μαζί με την ηχοληψία και βασική αρμονία με αποτέλεσμα να έχω αρχίσει να συνθέτω τα πρώτα μου τραγούδια ή/και παραγωγές, τα Metatetris και Καριέρα που περιλαμβάνονται στο δίσκο. Είχα γνώσεις τέτοιες από τα 2 χρόνια στο ωδείο μικρός, αλλά δε θυμόμουν τίποτα. 



     Την άνοιξη του 2016 κυκλοφορεί ο δίσκος Κρέμα Ep του Βδελύγματος, ο πρώτος με δικό μου mastering και σίγουρα το πρώτο ηχητικό αποτέλεσμα που μπορώ και τεχνικά να υπερασπιστώ, και σκοπευω γενικά να το κάνω και στο μέλλον. Περιέχει επίσης και το Γάμα μου την καρδιά” σε παραγωγή μου. Την ίδια περίοδο συμμετέχω με μια παραγωγή στο δίσκο του Οπλιστή και με άλλη μια στο δίσκο του Infinik. Λεπτομέρειες για αυτά υπάρχουν εδώ μαζί με τα instrumentals των τραγουδιών. 
       Συναυλιακά, παίζω στο φεστιβάλ Μαρξισμός 2016, στο B Fest 2016 και στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ρεθύμνου 2016 πλαισιώνοντας το Βδέλυγμα με τον Δ. Πάσχο(μπάσσο), στο Rap Manifest(2014) και το Φεστιβάλ Άμεσης Δημοκρατίας(Θεσσαλονίκη) πλαισιώνοντας τους ραπ καλλιτέχνες του Θέατρο Δρόμου. Επίσης, στα φεστιβάλ ΕΑΑΚ Ιωαννίνων 2015 και Αναιρέσεις 2015 πλαισιώνοντας τον Infinik μαζί με τους Νιο.Στε. Το Σεπτέμβρη του 2015 παίζουμε στο Kio Fest στην Άρτα με το Βδέλυγμα. Το Νοέμβρη του 2015 και το Μάη-Ιούνη 2016 πραγματοποιούμε με το Βδέλυγμα και το Sonder δυο μίνι τουρ με 5 και 4 πόλεις αντίστοιχα για την προώθηση και παρουσίαση των δίσκων Ρέμπελ και Κρέμα EP αντίστοιχα. Επίσης έχω κυριολεκτικά κατά τύχη παίξει στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στη Σύρο το καλοκαίρι του 2006 ως dj του Stereo Mike, μαζί με τον Origin K (Freedom of Speech), τους ΝΤΠ και τους Professional Sinners.


        
       Στις αρχές του 2016 βρίσκομαι με έναν κατεστραμμένο σκληρό δίσκο που παίρνει μαζί του και πολλές δημιουργίες και όλη μου την ηλεκτρονική μουσική βιβλιοθήκη και ταυτόχρονα είμαι με ένα κατεστραμμένο δάχτυλο που μου αφαιρεί τη δυνατότητα να παίξω live ή να κάνω πρόβες. Από το Γενάρη μέχρι το Μάρτη γράφω το δίσκο X έχοντας αρκετά λίγη κοινωνική ζωή και σύμμαχο την υπομονή της Ράνιας να ακούει μπάσσα καφρίλες πριν κοιμηθεί και πριν ξυπνήσει. 
       Ο δίσκος X, χωρίς καμία συμμετοχή στα φωνητικά, με δυο djs μόνο σαν προσθήκες κυκλοφορεί τέλη Οκτώβρη-αρχές Νοέμβρη, γνωρίζει προφανή και εκκωφαντική youtube αποτυχία και περιέργως πολύ καλή "εμπορική" και καλλιτεχνική αποδοχή: η φυσική έκδοσή του εξαντλείται μέρα με τη μέρα γρήγορα και παίρνει τρεις δισκοκριτικές από ανθρώπους/μέσα ενημέρωσης που τον άκουσαν και θέλησαν να γράψουν για αυτόν. Ο δίσκος παρουσιάζεται μια και μοναδική φορά στις 19/11. Πολύ επιλεκτικά μέχρι και την άνοιξη του 2017 παίζω κομμάτια του δίσκου και σε άλλα 2,3 live.

        
      
       Το 2017 θα με βρείτε να συμμετέχω σε αρκετά projects. Σε κάποια έχω μερικά πλήκτρα και ένα μιξ μαστερ όπως στο δίσκο του Φρανκ, σε άλλα μεγαλύτερη όπως μια δυο παραγωγές και όλο το μιξ μαστερ στο δίσκο του Αόρατου Εχθρού, σε άλλα το συνολικό mix master και μια β ρόλου επίβλεψη όπως το δίσκο του Sonder και σε άλλο που δε σας λέω τη γενική διεύθυνση. Κυκλοφορεί επίσης το πρώτο μου soundtrack στη μικρού μήκους ταινία Αύριο 11, της Άτυπης Κινηματογραφικής Συμμορίας. Το Μάρτη δημοσιεύτηκε και η πρώτη μου κανονική συνέντευξη, στο viberated.com. 

Η προσωπική δισκογραφία μου είναι ολόκληρη διαθέσιμη στο www.renegadeinstruments.bandcamp.com
και μπορείτε να παραγγείλετε σε φυσική κόπια κάποια από τις κυκλοφορίες που δεν έχουν εξαντληθεί μέσω
mail στο renegade.gcl@gmail.com.

Επικοινωνία για συναυλίες και dj sets στο www.facebook.com/RenInst ή με e-mail στο renegade.gcl@gmail.com

      
Ο Renegade Instruments είναι 30 χρονων, μένει και δημιουργεί στο Περιστέρι. Θεωρεί τον εαυτό του επαγγελματία μουσικό με την έννοια ότι δεν ασχολείται ευκαιριακά με τη μουσική ούτε “απλά για να περάσει ένα μήνυμα” και ταυτόχρονα βρίσκεται τεχνικά σε μια διαδικασία συνεχούς αυτομόρφωσης. Προσπαθεί να ζήσει από τη μουσική και τη μουσική του αξιοπρεπώς. Έχει επίσης δουλέψει τεχνικός υπολογιστών, barista, λάτζα και βοηθός μηχανικού.



απόσπασμα από το workshop για το πως φτιάχτηκε ο δίσκος Χ
που έκανα στο Περιστέρι στις 16/3/2017 και οργανώθηκε από τόν Χιπ Χοπ Καφενέ



    

Δεν υπάρχουν σχόλια: